Gwiazda neutronowa
Gwiazda neutronowa to zapadnięte jądro masywnej gwiazdy (10 - 25 mas Słońca). Poza czarnymi dziurami są to najmniejsze i najgęstsze obiekty gwiezdne. Promień gwiazdy neutronowej jest rzędu 10 kilometrów.
W czasie ich powstawania materia jest poddawana tak dużej kompresji, że wszystkie atomy wchodzące w skład jądra umierającej gwiazdy zostają rozerwane, a protony i elektrony złączone ze sobą formując neutrony. Gwiazda składa się więc prawie w całości z neutronów, stąd nazwa.
Gwiazdy neutronowe nie generują ciepła i stopniowo stygną po uformowaniu. Przed całkowitym zapadnięciem się i uformowaniem czarnej dziury chronią je krótkozasięgowe siły jądrowe należące do oddziaływań silnych. Ponieważ, gwiazdy neutronowe są pozostałością po śmierci gwiazdy w teorii mogą one "żyć" wiecznie jako gwiezdne zombie stopniowo stygnąc i wytracając swoją prędkość obrotową.
Jedna łyżeczka do herbaty materii gwiazdy neutronowej miałaby masę Mount Everest.
Szczgólnymi rodzajami gwiazd neutronowych są magnetary oraz pulsary.
Magnetary
gwiazdy neutronowe o bardzo silnym polu magnetycznym. Około 1000 razy silniejszym niż u normalnej gwiazdy neutronowej i trylion razy silniejszym niż pole magnetyczne ziemi. Obecnie znanych jest 30 magnetarów.
Pulsary
Większość z 3000 znanych gwiazd neutronowych to pulsary których charakterystyczną cechą są dwa radioaktywne promienie emitowane z ich magnetycznych biegunów. Magnetyczne bieguny nie muszą być współliniowe z osią obrotu gwiazdy, dlatego gdy gwiazda neutronowa się kręci, jej promienie przeczesują cyklicznie niebo niczym latarnia morska. Ta analogia jest podwójnie prawdziwa, ponieważ położenie Ziemi zapisane a płytach wysłanych razem z sondą Voyager określone jest na podstawie położenia najbliższych nam pulsarów.